سی و یکمین نشست از کرسی مطالعات راهبردی فرهنگ و امنیت ملی برگزار شد

سی و یکمین نشست از کرسی مطالعات راهبردی فرهنگ و امنیت ملی  برگزار شد

سی و یکمین نشست از کرسی مطالعات راهبردی فرهنگ و امنیت ملی، در روز چهارشنبه 24/5/ 97 با موضوع «چالش سکولاریسم در فرهنگ امروز ایران» با سخنرانی دکتر بیژن عبدالکریمی، دانشیار فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در سالن جلسات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی برگزار شد.

در ابتدای این نشست دکتر محمد کمالی زاده مدیر گروه علوم سیاسی و دبیر کرسی مطالعات راهبردی فرهنگ و امنیت ملی، گزارش مختصری از روند برگزاری این جلسات ارایه کرد. ایشان تاکید داشت که هدف از برگزاری این جلسات بررسی و تحلیل مهمترین مسایل و چالش های فرهنگی روز جامعه از دیدگاه نخبگان و صاحبنظران علمی و دانشگاهی کشور است. تاکید اصلی گروه علوم سیاسی از برگزاری این جلسات، رسیدن به برخی راهکارها، راهبردها و توصیه های عملی به منظور ارایه به نهادهای سیاستگذار در کشور است.

در ادامه این جلسه آقای دکتر عبدالکریمی با ارایه تعاریف و برداشت های خود از مفهوم سکولاریسم، بر این نکته تاکید کرد که «مدرنیته» و «سکولاریسم» مهمترین شاخصه دنیای امروز است و گریزی از زندگی در چنین دنیایی وجود ندارد و یکی از علل اصلی شکست تمام برنامه ها و سیاست های فرهنگی ما این است که به این واقعیت بی توجه بوده ایم. هیچ نقطه ای بیرون از مدرنیته وجود ندارد. این که کسانی فکر می کنند، بیرون جهان مدرن هستند، توهم است. اینکه کسانی فکر می کنند که با جهان مدرن می جنگند. توهم است. در جهان به ذات سکولار تحقق انسان دینی و جامعه دینی امکان پذیر نیست. ما باید امکانات تاریخمان را بفهمیم و من می گویم که امکانات تاریخی به ما اجازه تحقق خیلی از آرمان هایمان را نمی دهد. هر تغییری در حوزه فرهنگ و سایر حوزه ها، در وهله اول نیازمند تغییر گفتمان است. به زعم ایشان در هیچ دوره ای از تاریخ ایران، به اندازه 4 دهه اخیر، گسست از سنت و سنت تاریخی ما صورت نگرفته است در حالیکه یکی از آرمانهای انقلاب، بازگست به تاریخ و سنت بود. یکی از دلایلی که نسل جدید، و جوانان ما نست به سنت تاریخیمان طغیان کرده اند تفسیر ایدئولوژیک از امر دینی بود.

به اعتقاد دکتر عبدالکریمی، یکی از مشکلات ما در این عرصه فقدان درک هستی شناسانه، فلسفی و... از سکولاریسم است. حرفم به مسئولین کشور این است که تا زمانی که درکی وجود شناسانه، اپیستمولوژیک (معرفت شناسانه) و انسان شناسانه از امر سکولار و سکولاریسم نداشته باشند، آب در هاون می کوبند. تمام سیاست هایی که در جهت دینی سازی جامعه، فرهنگ، دانشگاه، آموزش و پرورش به کار می برند، در واقع به بیراهه رفتن است. و تمام روش هایی که بر اساس درک غیر فلسفی از امر دینی صورت می گیرد نه فقط نتیجه ی مثبت نمی دهد، بلکه کاملا نتیجه ی معکوس می دهد. چالش ما در این عرصه آنهنگام حل خواهد شد که در عرصه سیاسی بدنبال نفی ثنویت سنت گرا- نوگرا بوده، تکثرگرایی را تقویت کرده و شیوه های زیست متکثر را به رسمیت بشناسیم.