سومین نشست از سلسله نشست های جامعه آینده ایران قوی برگزارشد

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی،در این نشست که با حضور جمعی از علاقمندان به مسائل حوزه حکرانی آینده برگزار شد،  دکتر محمدرضا اخضریان به تغییرات گسترده و سریع سپهر جامعه جهانی و به دنبال آن جامعه ایرانی اشاره کردند که یکی از مفاهیمی که در سال‌های اخیر در حوزه حکمرانی گسترش یافته، مفهوم «هوشمندسازی» در عرصه عمومی است. عبارت «دولت هوشمند» و «حکمرانی هوشمند» در سال‌های اخیر توسط مدیران و مسئولان ارشد کشور مورد استفاده قرار گرفته و اقداماتی نیز در راستای تحقق این مفاهیم در حاکمیت و دولت آغاز شده است.

دکتر محمد رضا اخضریان پارادایم هوشمندی حکمرانی را به نوعی بستری برای خلق ارزش‌های بشری مشترک پایدار دانستند و خاطر نشان کردند که زیست‌بوم هوشمند، شرایط تحقق ارزش مشترکی مانند رفاه اجتماعی را تسهیل خواهد کرد و مفاهیم جدیدی همچون مشارکت، شفافیت، مردم‌محوری، نوآوری ‌و... را علاوه بر سازوکارهای ‌مبتنی‌ بر بهره‌گیری فناوری اطلاعات به‌همراه دارد. در ادامه ایشان بسیاری از نمونه‌هایی که در جهان به سوی نسل‌های نوین حکمرانی هوشمند در حال حرکت هستند را تبیین کردند و مهم‌ترین چالش‌های عدم توسعه‌یافتگی در تحقق زیست‌بوم هوشمند را عدم توسعه زیرساخت‌های دیجیتال، خلأ داده و آمار در نظام حکمرانی، امنیت دیجیتال، چالش سواد دیجیتال در حکمرانی هوشمند، ضعف در یکپارچه‌سازی اطلاعات میان دستگاهی و مصورسازی کلان‌داده‌ها و نمایه‌سازی و تحلیل اطلاعات دانستند. استنباط صحیح از زیست بوم هوشمند نه تنها میان عامه جامعه وجود ندارد حتی میان سیاست‌گذار و حکمران نیز در حد تلنگر باقی مانده و تنها به خدمات از مسیر دولت الکترونیک و اتوماسیون‌سازی محدود مانده است. لذا تحقق محورهای زیست اجتماعی پایدار از این مسیر، میسر نخواهد شد این در حالی است که جامعه جهانی از این نسل از هوشمندی مدت‌هاست که گذشته است.

در ادامه ایشان در جمع‌بندی افزودند که با توجه به اینکه جهان به سرعت در حال پیشرفت به سمت دستیابی به امکانات و دستاوردهای حکمرانی هوشمند است این تصویر دور از انتظار نخواهد بود که در آینده نه‌چندان دور برخی مفاهیم حکمرانی نظیر دولت، قدرت و یا حتی مرزهای سیاسی معانی کنونی خود را نداشته باشند و از ساختار حکمرانی دچار دگرگونی قابل ملاحظه‌ای شود، در این میان اگر جمهوری اسلامی با پارادایم جدید هم‌خوان نشود، به نحوی مجبور است که به بهرمندی از خدمات سایر کشورهای صاحب امکانات روی آورد و مستعمره هوشمندی آن‌ها شود. لذا توجه به به‌کارگیری ظرفیت‌های نوآورانه در عرصه قانون‌گذاری‌ و توسعه زیرساخت‌ها فناورانه و راهبردنگاری پیامدگرایانه در اولویت‌های سیاست‌گذاران باید قرار بگیرد.