اختتام طرح پژوهشی « تحلیل نظام اجرایی طرحهای نوسازی در بافت‌های فرسوده شهری با تأکید بر بافت فرسوده شهر تهران»

صدوبیستمین جلسه شورای علمی پژوهشگاه صبح روز شنبه مورخ 9/9/98 با حضور مدیرکل محترم دفتر تخصصی علوم انسانی، اجتماعی و هنر جهاد دانشگاهی، در محل سالن جلسات پژوهشگاه برگزار گردید، در این جلسه گزارش پایانی طرح پژوهشی «تحلیل نظام اجرایی طرحهای نوسازی در بافت‌های فرسوده شهری با تأکید بر بافت فرسوده شهر تهران» به مسئولیت جناب آقای دکتر حسین کلانتری خلیل ابادی از گروه برنامه‌ریزی شهری مطرح شد، مجری محترم طرح در جلسه حاضر شده و توضیحات لازم را در خصوص طرح و دستاوردهای آن ارائه دادند، سپس اعضای محترم شورای علمی با بررسی مستندات و توضیحات مجری، با اختتام طرح موافقت نمودند.

آقای دکتر کلانتری در خصوص هدف، روش و نتایج طرح طرح توضیح دادند: ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖﻫﺎی ﻓﺮﺳﻮده ﺿﺮورﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﻄﺢ ﻣﻠﯽ و ﮐﻼن ﭘﺸﺘﻮاﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪد ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺑﺮای آن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدﺟﻪ ﻫﺎﯾﯽ در ﻗﺎﻟﺐ وزارت راه و ﺷﻬﺮﺳﺎزی و ﺷﻬﺮداری ﮐﻼن ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺧﺘﺼﺎص ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺻﺮف ﻣﯽﺷﻮد. ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺎﻻﻧﻪ 10 درﺻﺪ از اﯾﻦ ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻮﺳﺎزی ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ ﻫﺪف، در ﻗﺎﻟﺐ ﺳﺘﺎد ﺑﺎزآﻓﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ در ﺳﻄﻮح ﻣﻠﯽ ﺗﺎ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه، ﺑﺮای ﻫﻤﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی دوﻟﺘﯽ و ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻘﺶ و وﻇﯿﻔﻪ ﻣﯿﮕﺮدد. در ﮐﻨﺎر ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺳﺘﺎد ﺑﺎزآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﺘﻌﺪدی ﻧﯿﺰ ﺿﺮورت ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎی ﻓﺮﺳﻮده را ﺑﯿﺎن ﮐﺮده و ﺑﺮای آن دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎ و راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪه اﻧﺪ ﮐﻪ از آن ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﻧﻮﺳﺎزی و ﻋﻤﺮان ﺷﻬﺮی، ﻗﺎﻧﻮن ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻋﺮﺿﻪ ﻣﺴﮑﻦ، ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺖ از اﺣﯿﺎء، ﺑﻬﺴﺎزی و ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎی ﻓﺮﺳﻮده و ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ ﺷﻬﺮی اﺷﺎره ﻧﻤﻮد. 

ﺑﺮرﺳﯽ اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻧﺸﺎن از ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﺑﻌﺎد ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ ﻓﺮﺳﻮده در ﺳﻄﺢ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﮔﺬاری دارد. اﻣﺎ ﻧﮑﺘﻪی ﻣﺒﻬﻢ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﻫﺪف ﮔﺬاری ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﭼﺮا ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی اﻫﺪاف ﮐﻨﺪ و در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪه و ﺣﻮزهی اﺟﺮا ﺑﺎ ﭼﯿﺰی ﻣﺘﻔﺎوت از ﺣﻮزه ی ﺳﯿﺎﺳﺖ ﮔﺬاری روﺑﺮو اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﻮاﻧﯿﻦ، ﺗﺠﺎرب داﺧﻠﯽ و ﺧﺎرﺟﯽ و ادﺑﯿﺎت ﻣﻮﺿﻮع ﺳﻌﯽ ﺷﺪه ﺗﺎ ﭼﺎرﭼﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﻨﺠﻪ ﻫﺎی ﮐﻠﯿﺪی ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻃﺮح ﻫﺎی ﻧﻮﺳﺎزی در ﺣﻮزه اﺟﺮا ﺑﻪ دﺳﺖ آﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﻋﻠﻞ و ﻣﯿﺰان ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎی ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ ﻓﺮﺳﻮده در ﻣﺤﻼت ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮدد. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﺎ و ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎی ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪه در اﯾﻦ ﮔﺰارش ﻧﺸﺎن از اﻓﺘﺮاق ﻋﻤﻠﮑﺮدی و ﻫﺪف ﮔﺬاری ﺑﯿﻦ ﺑﺎزﯾﮕﺮان ﻋﺮﺻﻪ ﻧﻮﺳﺎزی دارد و ﻧﻮﻋﯽ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل در ﺗﻮزﯾﻊ ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﻧﻘﺶ ﻫﺎ، رواﺑﻂ ﺑﯿﻦ دﺳﺘﮕﺎﻫﯽ و اﻧﺘﻈﺎرات و وﻇﺎﯾﻒ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪهی ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮای ﺑﺎزﯾﮕﺮان ﻋﺮﺻﻪ ﻧﻮﺳﺎزی وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﭼﺮﺧﻪی رواﺑﻂ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ در ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪن اﻫﺪاف ﻧﻮﺳﺎزی ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻧﻘﺶ اﻓﺮاد و اﻧﮕﯿﺰه و ﺗﻮان ﻓﻨﯽ و اﺟﺮاﯾﯽ آﻧﺎن ﻧﻘﺶ اﺻﻠﯽ را در ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻃﺮح ﻫﺎی ﻧﻮﺳﺎزی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. 

ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺳﻠﺴﻠﻪ اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ در ﺣﻮزهی ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬاری، ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و اﺟﺮاﯾﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه ﺗﺎ ﺑﺘﻮان ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل در ﻧﻈﺎم اﺟﺮاﯾﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻌﺎدل و ﻫﻢ اﻓﺰاﯾﯽ ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﺑﯿﻦ ﻧﻬﺎدی ﻫﺪاﯾﺖ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ آنﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ در ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و ﺗﻮﺳﻌﻪ ی ﺷﻬﺮداری ﻫﺎ ﺑﺮای دﻓﺎﺗﺮ،ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ در ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی و ﺗﻮﺳﻌﻪی ﺷﻬﺮداری ﻫﺎ ﺑﺮای دﻓﺎﺗﺮ و ﻓﻌﺎل ﮐﺮدن ﺧﺎﻧﻪی ﻧﻮﺳﺎزی ذﯾﻞ ﭼﺎرﭼﻮب ﺳﺮای ﻣﺤﻼت ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ در ﺣﻮزه ﻧﻮﺳﺎزی ﺑﺎﻓﺖ اﺷﺎره ﻧﻤﻮد.